“Jezelf een groot cadeau geven door iemand anders een kans op nieuw leven te geven, dat geeft toch een geweldig gevoel!” Dat is de reden waarom Frank Wubben zelf een donatie doet aan Matchis Fonds Stamceldonatie, maar ook anderen aanspoort om hetzelfde te doen.
Deze echte Hagenees van bijna 2 meter is katholiek opgevoed en opgegroeid aan de Beeklaan, in een echte volksbuurt. Frank was vooral een slim maar beetje lui jongetje zegt hij zelf, met het minimale het maximale bereiken 😉. Toen hij 19 jaar oud was kreeg hij voor de eerste keer kanker, aan zijn zaadbal. Deze hebben ze toen moeten verwijderen. Op zijn 24ste leerde hij zijn huidige vrouw Paula kennen bij het zangkoor, met wie hij nu nog steeds gelukkig samen is. Op zijn 36ste kreeg Frank opnieuw teelbalkanker, dit keer aan de andere bal. Frank zegt: “Weet je dat teelbalkanker het meest voorkomt bij mannen tussen de 20 en 40 jaar oud en dat vroeger 20% hieraan overleed? Dat mannen het voor een tweede keer krijgen, komt overigens dan weer niet zo vaak voor. En wat denk je; toen ik 58 was kreeg ik voor een derde keer kanker, dit keer acute lymfatische leukemie (ALL), dat was echt schrikken”.
Frank kreeg last van pijn in zijn botten, bovenarmen en bovenbenen, alleen was dat na een dag of 2 weer weg. Maar toen het terug kwam en hij nog meer klachten erbij kreeg, is hij naar de huisarts gegaan. Frank vertelt: “Ook toen volgden er nog verschillende onderzoeken en ziekenhuisopnamen voordat ze erachter waren dat het ALL was.
Eerst dachten ze iets aan mijn alvleesklier, toen galstenen en daarna een nierinfarct. Maar ook dat bleek allemaal niet geval, pas na een PET scan en een beenmergpunctie kon men de juiste diagnose stellen.” Hij was één van de gelukkigen die mee kon doen met een studie met een speciale immunotherapie en die werkte fantastisch bij hem; na 2 maanden was er niets meer te zien op de scan. Wel werd er gezegd dat hij dan niet klaar zou zijn, maar na 10 maanden verder moest met chemo’s en ook andere kuren en dat hij ook nog een stamceltransplantatie moest ondergaan.
In de zomer van 2021 ontving Frank de stamcellen van zijn donor en na een maand mocht hij naar huis om daar verder te herstellen. Op de vraag ‘Hoe heb je de transplantatie ervaren?’ antwoordt Frank: “Je gaat net niet dood, maar ik kon eigenlijk niks. Ik heb een paar maanden lang in een rolstoel gezeten bij bezoeken aan de poli en voelde me helemaal verrot. Eigenlijk ben ik nu na 3 jaar nog steeds een beetje aan het herstellen, zo voelt dat althans. Maar ik ben zo dankbaar! Ik kan nu weer samen met mijn vrouw genieten van het leven, mooie reizen maken, rondtrekken met de camper of de motor. Lekker eten en drinken met iedereen die mij lief is of bijvoorbeeld Sinterklaas spelen, heerlijk!”
Frank wil door middel van zijn donatie wat terug doen aan Matchis. Hij zegt: “Er is nog zoveel nodig om nieuwe stamceldonoren te blijven registreren. Matchis kan niet op zijn lauweren rusten, dus moeten wij dat ook niet doen.” En dat Frank dat ook niet doet is een ding wat zeker is! Want naast zijn eigen donatie spoort hij ook anderen aan om een donatie te doen. Zo weet Frank namelijk heel veel over Den Haag en is vrijwilliger bij ‘de Ooievaart als gids en geeft ook regelmatig rondleidingen in de Passage. Als mensen hem willen bedanken voor zijn inzet, geeft hij altijd als antwoord: “Als jullie een donatie aan Matchis willen doen, maak je mij al blij, dat is genoeg”.
Een mooi voorbeeld van hoe je niet stil moet blijven zitten, maar met elkaar juist echt het verschil kunt maken!
